❍

I.V. Therapie

Je komt, zoals je bent...
Je gaat, ook zoals je bent...

In dat moment,
tussen jouw komen en gaan,
ontmoeten we elkaar,
in onze eigen-heid.

In die oprechte verbinding,
ontstaan wonderlijke inzichten.

Uniek.
Bevrijdend.
Passend.

Voor dat moment.

‘Interactionele Vormgeving (I.V.) is een nieuwe vorm waarbij, vertrekkend vanuit een integratieve visie, verschillende therapeutische stromingen in interactie worden gebracht tot een nieuw model. In het nieuwe geheel dat I.V. vormt, bevruchten, verdiepen en verrijken de oorspronkelijke vormen elkaar wederzijds zonder hun eigenheid te verliezen. I.V. beweegt zich in het spanningsveld tussen de universaliteit van menselijke problemen en de eigenheid van iedere mens, heeft oog voor de mens in ontwikkeling en voor diens existentiële en spirituele dimensie. I.V. integreert experiëntiële met Systemische elementen, een lichaamsgerichte en creatieve benadering met gesprekstherapie.’ (bron: website Educatieve Academie)

Een I.V.-therapeut hoeft zich niet noodzakelijk binnen een begeleiding te houden aan bijvoorbeeld enkel gesprekstherapie.  We kijken wie er voor ons zit, waar hij/zij het makkelijkst door in beweging gebracht wordt en passen dus onze werkwijze daaraan aan.  Om alle verschillende kennisgebieden in een overzichtelijke en werkbare vorm te krijgen, beschikken we over een leidraad. Deze bestaat uit de methodiek rond de I.V.-driehoek met de theatermetafoor, een hypothesemodel, ‘de lagen van diepte’ en het kwadrant van Wilber.  Naargelang het doel van de therapie en de noodzaak van het moment kan er een andere ‘bril’ opgezet worden.

Een voorbeeld: heel wat mensen hebben geleerd om gevoelens, emoties, … te beredeneren, te analyseren en zijn bang de lichaamssensaties die erbij horen, effectief te doorvoelen. Dat doet te veel pijn. Het is een manier om zich te handhaven.  Waarschijnlijk is deze benaderingswijze ooit ontstaan omdat ze effectief was. Een overlevingsstrategie, zoals er vele zijn. Niks mis mee.  Tot het moment waarop er iets heel ingrijpend gebeurt en je merkt dat het toch niet zo efficiënt meer is. Het kost heel wat inspanning om deze strategie en jezelf te handhaven. Je raakt in de knoop. 

Wanneer we dit proces op de I.V.-driehoek plaatsen dan starten we bij deze cliënt met een cognitieve ingang.  Hij/zij leeft in het hoofd.  Vertelt over gevoelens, geeft er betekenis aan maar merkt de lichamelijke sensatie amper op of vertoont angst.  Een mogelijke piste die we kunnen bewandelen met deze cliënt, met een soortgelijke ingang, is starten met oplossingsgerichte gesprekstherapie. Langzamerhand kunnen we via mindfulness-oefeningen o.a. het lichaamsbewustzijn aanwakkeren. Nog een stap verder kan er via gestalt-technieken, eerst buiten zichzelf en later, via focussen, binnen zichzelf, gevoeld worden. 

De I.V.-driehoek is onze leidraad. We wandelen alle zijden af om te eindigen bij de belevingslijn. Deze beweging rond maken, kan een aantal sessies tijd vergen.  Het ritme van de cliënt wordt gevolgd. 

Beschikken over zo een uitgebreid arsenaal aan inzetbaar ‘materiaal’ kan een valkuil zijn maar door toepassing van de I.V.-modellen blijft het overzicht behouden. 

Regelmatig deelnemen aan supervisie, intervisie en bijscholingen is een must. Beroepsverenigingen stellen dit ook als voorwaarde aan hun leden om hun lidmaatschap te kunnen verlengen, evenals het onderschrijven van hun ethische code.